Var oğlu var!
Kalabalýk bir dünyada yaþýyoruz.
Sayýmýz her geçen gün katlanarak artýyor.
Yollar, caddeler insan seli.
Evlerimiz, bedenlerimiz yan yana, ama,
Gönüllerimiz arasýnda sanki uçurumlar var.
Bir yanda, gözyaþý yerine, gözlerinden kan akan bir millet!
Diðer tarafta,
Dün namusumuza el uzatanlarla sirtaki oynayan siyaset!
Horlanan ecdadýn kucaðýnda doðan bir gençlik!
Ümitleri yýkýlan, hayalleri çalýnan birileri var.
Tarihteki destanlarýna Donkiþotluk olarak bakarak;
Kandil Daðýna nasýl gidilir diye,
Beyaz Sarayda adres soranlar var.
Dað gibi meseleler var Türkiye’nin kucaðýnda..
Anadolu’yu anlamak için Brüksel’den bakanlar! Var.
Seyrettiði dizilerin devamýný merak ederken,
Kendi yarýnlarý ile ilgisi olmayanlar. ..
Bileðine ve yüreðine güç veren ideallerini kaybetmiþ, Namusuna, þerefine her gün tecavüz edilenler var.
Asýrlardýr ‘Hasta Adam’ denildi,
Denenmedik ilaç, yapýlmadýk ameliyat kalmadý.
Peyami Safa’nýn dediði gibi;
Doktoru can çekiþen, hastalar var.
Gözyaþlarý kadehlerde içilen,
Alýn teri borsalarda buharlaþtýrýlan,
Kiþisel hedeflerinden
Toplumsal gerçeklere bir adým yanaþmayan,
Ne bir mektep okumuþ,
Ne de okuduðunu anlamýþ,
Ýnsan olmayý Batýlýlaþmaya baðlamýþ,
Kendi deðerleriyle alay etmeyi çaðdaþlýk bilenler var!
Bu ülkenin nasibi yokluk, kaderi gözyaþý,
Esaretiyle övünen aydýnlarý,
Her ne yöne dönse, bir itilip-kakýþmýþlýk,
Kimi siyaside, kimi türbede, çare arayanlar var.
Piþmanlýk gelmeden, gün batmadan
Medeni (!) milletlerin sevgisi vampirleþmeden
Yarým kalan hedeflere, mezardan kimse kalkmadan,
Konuþmak, anlaþmak için, aklýmýz var
Kahraman babadan doðan þerefli nesiller,
Cudi’de, Gabar’da güneþe uzanan yürekler,
Filistin’de bir yetime doðrulmuþ tüfekler,
Hayret ediyorum! Ankara’dan seyredenler var.
Ýnsanlýk kadehlerde þarap olmuþ,
Gencecik yaþlarýnda ruhu ihtiyarlamýþ,
‘Bana ne’ çaresizliðinde düþünceleri solmuþ,
Vur patlasýn, çal oynasýn sarhoþluðunda, nara atanlar var.
Anadolu, Afrika, Asya, Avrupa,
Mutluluk daðýtýr tüm cihana,
Adalet sevdasý kýlýncýnda, kalkanýnda,
Bastýðý yerde özgürlük sevdasýnda,
Kabuðunu beðenmeyen civciv misali,
Elinde süpürge, Avrupa sokaklarýný temizleyenler var.
Anadolu’nun þüheda kokan topraðýnda,
Ýkiyüzlü aynalarda tazelenen makyajlar,
Satýþa sunulan namuslar,
Ard arda patlayan þampanyalar,
Güneþin bile aydýnlatamadýðý, karanlýklar var.
Sonuç?
Ýçeride ve dýþarýda ciddiyeti kalmamýþ bir devlet,
Arabalarýn ve Atatürk büstlerinin korunamadýðý bir ülke,
Gece bekçilerinin tinerci çocuklar olduðu bir memleket.
Ticarette kapitalizmin zirvesi, baþarý için sýnýrsýz hürriyet.
Kiþisel Geliþim parolasýyla; varsýn batsýn bu ülke!
Sen baþar, yeter ki sen mutlu ol!
Sonra!
Millet seni nereye yazar, ne ile anar, ben karýþmam!
Bu ülkeyi yolda bulmadýk ki,
Sokaklardaki üç beþ çapulcuya verelim.
Biz bu ülkeyi Çanakkale’de, Sakarya’da, Büyük Taarruz’da aldýk!
Bedeliyle aldýk, bedeliyle veririz.
Bedevilere ise hiç vermeyiz.
Hesapta bu da var!
Hüzeyin PAÞA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.