*Kýrgýným
Gönül, benim derdim seninle deðil,
Seni vuran kalem kaþa kýrgýným!
Ýster kýrýl, ister yay gibi eðil,
Eþe, dosta, arkadaþa kýrgýným...
Baharla uyandýk, yazýn tozuttuk!
Güzün hüzünlendik, yolu azýttýk...
Don vurdu aðaçtan kalbi kazýttýk,
Her yýl tekrar gelen kýþa kýrgýným...
Koþturup durdu hep beni peþinde,
Kýþýn ayazýnda, yaz ateþinde...
Býrakýp gitti ya, çeþme baþýnda;
Gözlerimden akan yaþa kýrgýným...
Hiç þekva etmedim, inandým durdum.
Her þeyi hoþ gördüm, iyiye yordum.
Terk etti, kafamý taþlara vurdum!
En çok þu akýlsýz baþa kýrgýným...
Naçar kabullendim, çekildim eve,
Anlatmakla bitmez, bu uzun dava...
Döþten yaralandým, daðýldý yuva ;
Baðrýma bastýðým taþa kýrgýným...
Bir dost bulamadým kötü günümde,
Öyle arandým ki en zor anýmda...
Baktým kimse yoktu o gün yanýmda,
Boþa deðil, uçan kuþa kýrgýným...
Antalya-2010/02
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.