MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ŞEHR-İ MÂTEM
Nurcan Avcı

ŞEHR-İ MÂTEM


“Ve diri diri gömülen kýz çocuklarýna sorulduðunda
hangi suçtan öldürüldükleri...”


Bir ses böler ebabilin uykusunu
Ve ebabiller uyandýðýnda;
Ne fil kalýr, ne ordusu...

Bir kent alev almýþsa
Ve kýzýlsa çocuklarýn etekleri
Gün doðumunda sükût yürümüþse þehre
Gece gökyüzünden yýldýzlar dökülüyorsa yere
Ve avuçlarýn içinde sýkýlý bir taþ kadar olamamýþsa insanlýk;
Ne dünya ayaða kalkar
Ne de utanmadan yüzünü göklere uzatýr artýk...

Gecedir çehresi çocuðun
Gözleri ateþten yýldýz
Bu gün kaç kurþun düþmüþse payýna,
Kaç tankýn önüne siper olmuþsa,
Yorulmuþ çocuk...
Taþlar sýðmaz olmuþ avuçlarýna...

Vakitsiz öten yarasalar böler uykularýný
Ve her çocuk bilir;
Bir sabah göklerde uyanacaðýný...

Sonra yine oyunlar oynar çocuklar;
En fazla taþ toplama oyunu,
En hýzlý koþma mesela...
Ve saklambaç,
Taþlarý kalmadýðýnda...

Rengi kýrmýzýdýr kentin
Çiçekleri kýzýl, gelinliði siyah
Bugün kaç mazlumu basmýþsa baðrýna
Kaç zalimin suratýna vurmuþsa öfkesini
Kan kusuyor toprak
Demir yýðýnlar sýzlatýyor sinesini...

Taþlar kýyama durduðunda
Bu kent bilir;
Tek/bir taþ demirden kalpleri eritecektir.

Sonra yine güller açýlýr baðrýnda
Ve topraða gömülen tohumlar;
Güneþle yeniden filizlenir semaya...
Bir inþirah doðar sabaha...
Tek/bir inþirah...

Sözleri ateþtir annenin
Bakýþlarý, ölümü öldüren dua
Bugün kaç parçasýný vermiþse topraða
Kaç yerinden kanatýlmýþsa yüreði
Merhametsiz adýmlara
Bir tokat gibi vuruyor gözlerini...

Þehre yýldýz yaðdýðýnda
Anne anlar;
Tek/bir dua gözyaþýný silecektir.

Sonra her parçasý yeniden birleþir
Ve yeniden uçar gökyüzünde ,
Beyaz kanatlý kuþlar...
Bir yaðmur baþlar geceden
Kýrmýzýya dair ne varsa,
Kararmýþ vicdanlara akýp gider.

Yüreði çaresizdir babanýn
Elleri zulmü boðan pençe...
Bugün kaç canýný býrakmýþsa geride
Kaç zindan görmüþse bedeni
Tenine dar gelen ruhuyla,
Firar ediyor ötelere...

Çaðdaþ dünyaya güneþ doðduðunda
Baba bilir;
Hayber yeniden fethedilecektir.

Sonra taþlar güvercine dönüþür
Vurur zulmün alnýndan.
Ve kentin çiçekleri yeþerir
Gelinliði ipekten beyaz...
Özgürlüðün þarkýsýný söyler çocuklar
Ellerinde gül yüzlü umutlar...

Ölüme hüküm giymiþ bedenlerden
Bir vâveylâ kadar uzaktýr.
Ve uzanýr;
Bir çocuðun katledilmiþ geleceðine,
Bir annenin kan oturmuþ gözlerine,
Ve bir babanýn çaresiz yüreðine
Bin sýzýyla dokunur.
Sükûtuyla aðlayan þehir!
Taþlarýyla vurulan çocuklar adýna!..

Arun aleyhim!
Arun aleyhim!
Arun aleyhim!

*Zeynepder "Filistin ve Gazze " konulu þiir yarýþmasýnda 3. olmuþtur.
*Poyraz Edebiyat Dergisi 10. sayýda yer almýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.