Yalnýz kadýn yine baþ rolde Bir bakýyor ki etrafýna kalmamýþ kimsecikler Ne kadar da böbürleniyordu güzelliðiyle Baðýrýyordu herkese umursamýyordu kimseyi Elbet elbet gelecekler diyordu kalbi sýzlarken Düþünemedi ki böyle olacaðýný Korkmuyordu hiç bir þeyden Korkmuyordu kimseciklerden Sonra birden sustu o baðýrýp çaðýran kadýn Birden sessizlik kokularý yayýldý burnuna Þöyle bir baktý etrafýna Baktý gökyüzüne ve en sevdiði bulutlara Bulutlar bile terketmiþti gizliden bakýyordu yalnýz kalan kadýna Kadýn birden güldü Ne var ki bunda yine gelecekler dedi güneþ çýkýnca Ümit veriyordu kendine boþu boþuna Ama bilmiyordu güneþ bile gitmiþti Onun yerine gökyüzünde kocaman bir yalnýzlýk belirmiþti Kabullenmeye baþlamýþtý kadýn bir baþýna kaldýðýný Birden þimþekler çaktý yaðmur yaðmaya baþladý gözlerinde Neden diyorduu neden bennn haykýrýyordu Ama kimse duymuyordu artýk kendisi bile Umutsuzca düþüverdi olduðu yere Birden seyirciler ayaða kalktýlar kadýnýn haykýrýþlarý yerine Onlarýn alkýþlarý yankýlanýyordu sahnede Kadýn yine güldü biliyordum biliyordum geleceðinizi yine ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
hanife_ozdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.