Çiçeði burnunda sevdama
ihanetin ayak sesleri karýþýnca
surlarý yýkýlan kale/m savunmasýz kalýnca
açtýðým son yelken de alabora olunca azgýn sularda
ayrýlýðýn azý diþi ensemden alýrken canýmý hunharca
beden saðken ruhu teslim etmek þart oldu
ömrün ilkbaharýnda.
Oysa:
gölgesinde üþüdüðüm sevdalar yakarken tenimi
uyanýrken akþamdan kalma ruhumla
çið damlasý serinliði dudaðýmda
hissettiðimde anlamýþtým geliþini.
Müjde!
Yürek coþuyor, vuslata eriyor derken...
Nakaratýnda kaldý hayal-i vuslat erken.
ve gidiþin..
Hani susuyor da dil lâl oluyor ya
hani yanýyor da yürek har oluyor ya,
ve hani
kanýyor da el acýmýyor ya can
iþte öyle birþeydi ellerini sevdamdan çekiþin.
Öyle bir gidiþin vardý ki vicdansýz
öyle bir veda ediþin,
geliþinle bir gidiþin, inan ölüm ödül kalýr yanýnda.
Aþk-ý kýyamet sundun aleviyle baðrýma
ve yine Aþk utandý en ücra, en sol yanýmda.
Biliyor(d)um;
öyle kolay olmayacaktý gidiþini kabullenmek
getirmeyecekti seni
geceler boyu
dualarýma dua eklemek.
Sabaha karþý þafaða beþ kala
gecenin siyahýna aðarmýþ yine gün
kavuþtu pýnarý kurumuþ gözlerim bugün de
sokaðýn sonunda ki sabahcý kahvesinde terkedilmiþliðine.
Sen ettiklerinden bihaber keyfi gönlünle
yeni sevdalara yelken açýp gün eklerken gününe
Allah kahretsin ki ben hala kaldýðým
günýþýðýnda karanlýða daldýðým,
ben, hala býrakýldýðým yerdeyim
beni unuttuðun yerde.
Ecrine sýðýndýðým firkatýn z/amansýz ezikliðinde
mabedine vuslatýn gündönümünde
sarmaþýk benliðimden arta kalan aklýmla
sokuldu biçare gönül kelebek sýcaklýðýnda gecenin döþüne.
Artýk ne yüzümde güller açýyor ne gönlümde güneþ,
kalbim sözlerinle daðlanmýþ, gururum ayaklar altýnda
kendimle baþbaþayým kýrýk gönül salýmda
bir elim sende kalmýþ bir ayaðýmsa çukurda..