Tekel işçilerine
yaþamak bir haram oldu; yaþamak bir aðýr acý.
imkansýzlýklar arasýnda borçlarýna býraktýn varlýðýný,
soðuk kýþ günlerinde bir torba kömür
beþ kilo þeker....
bütün ömrün bunlara bedel.
sýkýþýp kaldýn dört duvar arasýnda.
aðaçlar ve çiçekler içinde koþuþacak çocuklarýn,
mavi bir gök yüzünde umutla gülecek gözlerin,
düþünmden geleceði dik tutarak baþýný,
utanmadan var olmaktan,
parasýný düþünmeden ayakkabýnýn,
yaþamak çocukca bir düþ oldu...
bir takým insanlar, nefret dolu zifiri karanlýk yüreklerinde,
din adýna býrkmadýlar söylenecek tek bir kelime!
uzun sakkalllarýndan, ellerindeki ayetlerden utanmadan,
çaldýlar herþeyimizi...
sýrýtarak aðladýlar yüzümüze...
üniversitelerde haksýzlýða uðradýk, güldüler.
iþten atýldýk, bardaðýn dolu tarafýndan bahsettiler.
utanmadan yalan söylediler, dünya yalan diye.
küçümsediler varlýðý , utanmadan yaratýcýdan.
iþçiler, soðuk bir kýþa uzattýlar yýpranýk, eskmiþ, yorulmuþ ellerini,
iþçiler, satýlmýþ bir vatanda çaresiz, terk edilmiþ,
sýrtlanlar gibi koca bir seksen yýlý yiyen canilere,
iþçiler ölümüne, ellerinde özgürlüðün,
ellerinde milletin bayraðý,
ellerinde Türk’ün bayraðý,
dudaklarýnda Allahýn ayetleri,
uzattýlar ellerini kar kýþ bir günde Ankara sokaklarýnda !
Hepimiz Türk’üz! Hepimiz Mustafa Kemaliz! diye....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.