Adını arıyordu

Adýný arýyordu karanlýk bir perde,
Aðaçlarý kuru; Ýnsanlarý ölü; Kýþ acýsýnda sonbahar fonu.
Adýný arýyordu kara kalem çizgilerinde cansýz saçlar.
Soðuk beyaz bir rüzgar delip geçiyordu ruhumu.
Çamurlara gömülmüþ ayaklar ve boynu bükük zaferler.
Yýlgýn bir yýðýn; Kanlarý siyah; Adlarý dram.
Kendinden nefret; Kendinden korkak; Kendine düþman.
Acý gülüþlerden kaný donduran suskun cýðlýklar daðlarý yýkan
Sýrtlanlar yýðýný; Kuru, kara, nefret bir kalabalýk iþte! Düþman bize....

Sosyal Medyada Paylaşın: