Kýnalý gözleri daðlara vuruyor ceylanlarýn
renk deðiþtiriyor hayat
aþka taht kuran rüzgar saçlý kýzýn sevdasýnda
kirli yaðmurlar yaðýyor kimsesiz yalnýzlýklara
hava nemli gözler buðulu
yollarda ayrýlýk türküleri
her sabah gözlerinden
bir kuþ uçuveriyor öyle bembeyaz
hüznü demlenen þiirler çiziliyor rüzgara
bir sabah diz çöktü
yalvardý asrevya
ellerini açýp gökyüzüne
Ah!.. dedi Ah!...
sel oldu gözleri
taþtý denizler
utandý nergizler
boyun eðdi gül
aðladý gelincikler gelin gelin
kurtar beni diye haykýrdý
yankýlý kayalara
kurtar
duymadý kimse
bilmedi kimse serzeniþini
inledikçe
yaktý yüreðini çaresizlik alevi
sonra
töre diye
ölüm öptü gül dudaðýndan
sustu dað
sustu rüzgar
sustu asrevya
sarýp yüreðine ahlarý
ruhunda isyan
yüreðinde kan
ve
çaðýnýn utancýný býrakarak ardýnda