KİMİSİ

Kimi rahmet denizinden ne feyizler alýyor,
Kimi þeytâna uyup boþ yere bomboþ kalýyor…

Kimi aþkýn tadýyor zevkini ilhâmýný hep,
Kimi nefsin o rezil hazzýný etmekte talep.

Kimi pervâne olur aþk ile sevdâ gülüne,
Kimi rahmetten uzak bil ki cehennem külüne.

Kimi ihsân edilen nîmeti minnetle anar,
Kimi þükründe vefâsýz, yitecek ömre kanar.

Kiminin gönlü geniþ kendine rahmet okutur,
Kiminin yaptýðý þer kendine zahmet dokutur.

Kimi muhtâcý yüzünden tanýyor vermek için,
Kimi mal hýrsýna düþmüþ daha çok dermek için.

Kimi sevdikleri uðrunda verir her þeyini,
Kimi infakta nasipsiz veremez bir þeyini.

Kimi insanlýðý kurtarmak için gayret eder,
Kimi anlam veremez gayrete hep hayret eder.

Kimi yüksek tepelerden bakýyor insana hep,
Kimi gâyet mütevâzî yaþýyor zirve edep.

Kimi cennet gülü olmuþ saçýyor gül kokusu,
Kimi dipsiz kuyu, balçýk dolu zifttir dokusu.

Kimi, hicrân ile yanmýþ dile þefkat kapýsý,
Kimi, insanlýða düþman ve de þirret yapýsý.

Kimi bir kuytuda açmýþ güzelim bir gül iken,
Kimi bir bahçeyi sarmýþ çalýdýr, sâde diken…

Kimi kalb insanýdýr, hisli gönül erbâbý,
Kiminin insana benzer yaný, yalnýz kalýbý!

Kimi engelleri, dik yollarý azmiyle aþar,
Kimi þaþkýn da rehâvet ile düz yolda þaþar.

Kiminin gündüzü, akþamlarý hep nurla dolar
Kimi gündüz gece zulmet dolu bir þirke dalar

Kimi dünyâya gelirken soluyor son nefesi,
Kimi ukbâya giderken doluyor can kafesi.

Kimi Mecnûn olarak yollarý çölden aþýrýr,
Kimi fânîde takýlmýþ yolu hepten þaþýrýr.


(feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün[fa’lün])
08.12.2006 Cuma
Mecnun (Ýbrahim Hakký UZUN)
Sosyal Medyada Paylaşın: