RENGİNLE BOYANDIM

Aþkýn ile pervâne olup hep sana yandým,
Gündüz gece bülbül gibi yalnýz seni andým!

Âmâ idi gözler senin aþkýnla açýldý,
Bâtýl geceden hak yola çaðrýnla uyandým!

Gönlüm yine sensiz dile gelmez ne yaparsam;
Zannetme ki hicrânýna ey gonca, dayandým!

Firkatle yanan gönlümü söndürmedi deryâ,
Bir damla ümîd uðruna bin vâhaya kandým!

Çöllerde yanarken yüreðim, lutfun eriþti,
Yâdýnla nasîb oldu da, renginle boyandým!

Bîçâreye ikramdýr o sevdâlý bakýþlar,
Rahmet nazarýndan yayýlan nurla yýkandým.

Mecnunca sever can seni yâ Ahmed-i Muhtâr,
Çok sevmeyi îman bilerek candan inandým!..

mef’ûlü mefâîlü mefâîlü feûlün


MECNUN (Ýbrahim Hakký UZUN)
21-8-2006 (K. Çamlýca)

Sosyal Medyada Paylaşın: