SEHER VAKTİ

Mâtemli gönüller seherin feyzine muhtaç,
Gönlüm, O’na yaklaþmak için sen de kanat aç!

Sessizce gönülden yakarýp eyle tazarrû,
Gör bak, tadacak böylece kalbin de huzûru.

Lâkin bu özel vakte hazýrlanmalý insan,
Zîrâ yüce Allâh’a misâfir olacak can!

Âdâba riâyet edesin, böyle bir anda,
«Ýhlâs» ile «ihsan» gerekir böyle zamanda.

Her âný deðerlendirerek ol, «ne güzel kul»
Kullukla olursun iki dünyâda da makbul!

Ýnsan dediðin, mâyesi toprak, özü ruhtur,
Gel eyle gönül burcunu sevdâ ile mâmûr!

Âþýklara vuslat sunulur, her gece dâim,
Mevlâ’ya kavuþmak dileyen, olmalý kāim!

Yatmak niye, gönlün nice mânâya ererken,
Binlerce hakîkat tutacak kalbini mesken.

Rabbim, beni benden alarak gafleti kaldýr,
Ham hâlimi ikmâl ederek, sevgine daldýr!

Son sözlerim elbet yine nefsim sana, dinle!
Rahmetlere gark olmak için ney gibi inle!

Hak aþkýný her an gözetip nefsi aþarsýn,
Mecnûn gibi diller ve gönüllerde yaþarsýn.

Vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün


Küçük Çamlýca / 18-10-2007 /Perþembe

Sosyal Medyada Paylaşın: