SOKAK ADAMININ SONU

Kutlarým kendimi, az önce bir adamý öldürdüm.

Zayýftý, saftý, güçsüzdü… Yaþamasa daha iyiydi.

Topallardý… Hýzýný keserdi aceleci insanlarýn.

Çirkindi de zaten, hem de fakirdi.

Önüne gelene sorardý: Buradan bir kýz geçti mi?

Uzun, esmer, güzel bir kýz…

Bana sormadý, hatta belki beni hiç görmemiþti.

Sokak lambalarýnýn altýna otururdu akþamlarý.

Karanlýktý yüzü belki tanýnmak isterdi.

Bilemem...

El sallardý bazen, yüzünde garip bir sýrýtma…

Önüne para atardý kimileri, kimileri de ekmek.

Ekmek kalýr, para kalýr, o giderdi.

Iþýk kalýr, karanlýk giderdi.

Kalacak yeri var mýydý bilinmez...

Bilinmez de bir adamdý zaten.

Bu mahalle hariç onu bilen yoktu.

Yüzünde salak bir sýrýtma, iþaret ederdi gar lokantasýný

Titreyen eliyle.

Kadýköy’de bir deli daha iþte!

Çok zavallý bir adamdý.

Ben de dayanamadým!

Eðildim, saçlarýmý doladým boynuna.

Daha bir karanlýktý artýk sanki.

Hiç doðmamýþ gibi...

Bir yerden tanýdýktý bu adam da...

Çýkartamadým, çýkartmadým.

Kutlarým kendimi, az önce bir adamý öldürdüm

Zayýftý, saftý, güçsüzdü…

Yaþamasa hepimiz için daha iyiydi.
Sosyal Medyada Paylaşın: