Görme n’olur son halimi, aþka yatýrdým dalýmý,
Kimisi suyundan içer, kimi götürür balýmý.
Onca emekle topladým, þimdi daðýtma zamaný,
Sanki bir harp meydanýdýr, görsen içimde talaný !
Gündüzleri emiyorum, her þeyi ince memeden,
Geceleri daðýtýrým, asla kimseler görmeden.
Dönüyor deðirmen gibi, bizim de sevda çarkýmýz,
Ateþtendir kaynaðýmýz, budur gayrýdan farkýmýz .
Arpa, buðday deðil gelen, tek gamdýr öyüttüðümüz,
Uzaklardan gözükmez mi, yalým yalým tüttüðümüz ?
Kalmýþým bir deli düzde, harlanýrým yel vurdukça,
Hararetimiz artýyor, dalga dalga savruldukça...
Ýstediðin yerden topla, ekiliyoruz daðlara,
Hangi yamaca düþersek, katýk olur sevdalara?
Güneþin gözü tutulur, ay öksüz kalýr ya bezen,
Sen nereden bileceksin, hepsi bizim yüzümüzden...
Açýlýr göðün kanadý, bulutlarla gelir saðnak,
Bütün sevda çekenlere, damýmýz olur sýðýnak.
Hepsi birer ateþ gede, bunlar anlamazlar sudan,
Kýzarmýþ dudaklarýyla, güzeller kalkar uykudan...
Sonra dururlar halaya, alevden etekleriyle,
Kývýlcýmlar savururlar, raks ederek elleriyle...
Gamýný koyup heybene, bir gün sen de çýkýp gelsen,
Biz öðütsek deðirmende, sen de oturup elesen.
Hayat bir incecik elek, döndürüyor çarkýfelek,
Hararet olsa da hazzý, karþýlýyoruz gülerek...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.