Ýsteme benden bir þey, bu bir alýn yazýdýr ;
Daðlara seslendiðim, bir aþýk avazýdýr...
Bulamadým seçimde, kaç yol varsa içimde,
Sana gelen yollara, düþtüm, çapraz biçimde.
Görmek ister miydim ban, þu periþan halimi ;
Hangi dil anlar acep, gönlünün ahvalini ?
Sanmam; olmaz böyle þey, suya yazýlý her þey,
Saz, ne kadar anlar ki ! Neler söylemekte ney ?
Ýçimde ki inilti, çözemediðim rumuz ;
Rumuzun ta kendisi, deðil midir ruhumuz?.
Say dediler Mecnun’a, Leyla’nýn saçlarýný ,
Bana savur diyorsun, onca daðýn karýný.
Biliyorsun kapýna, geldim elsiz, ayaksýz ,
Ninnilerim gönlümü, dayaksýz ve duvaksýz.
Onca arsýz rüzgara, tarattým saçlarýmý ,
Hiç karayý görmeden, kestin kulaçlarýmý !
Veda mektuplarýna, kan sýzýyor kalemim ,
Gönlümüze ne yapsýn, mücerret aklýselim ?
Karlarla olsun bari, gel, ak çýkar yüzümü,
Eðil ey gönül daðým, dinle artýk sözümü!
Ezbere okuyorken, günübirlik hayatý,
Yarýyor orta yerden, bu son geçen fay hattý !
Bir tarafa ben düþtüm, öbür yana benliðim ,
Gönlümün aklý kaçýk, bitmiyor deliliðim...
Bakma penceremize, hep böyle üzeceksen ,
Madem deli deðilsin, gel, sen çöz çözeceksen !...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.