Bir nehir bilirim uzaklarda...
Sularý gürül gürül, seyrine doyulmaz...
Gündüz, güneþi yýkar içinde; býkmaz.
Gece, yýldýzlarý doldurur suyuna.
Her dem, O’nda bahar çaðýldar, usanmaz...
Kasvetli günleri vardýr uykusuz gecelerde.
Güneþi bulut örtüp, yýldýzlar çekilince,
Görününce en son yolcu, yolun sonunda,
Aksi düþer nehrin gökyüzüne,
Düþünceye dalmýþ bir insan edasýyla...
Duymak ister, daha da derin akýþýný kendinin,
Gül bahçelerinden geçip, bülbül seslerinde...
Ebedi olmak derdi deðil bilirim.
Koklamak ister renk renk gül demetlerini.
Bir türkü dudaklarýnda, öyle þen ve öylesine hazin...