GECENİN SESİ

Gözlerinde solgun bulutlar var akþamýn,
Alnýnda yorgun yýllarýn derin yollarý.
Buz tutan kalbinin saçaklarýndan damlýyor kar,
Sonsuz beyazlýða yansýyor duygularý...

Heceleri alev olup yakarken gündüzleri,
Dipsiz bir kuyu içinde kaybolur yarýnlarý.
Efsunlu zamanýn kabýnda yoðrulur nefesleri,
Serseri bir kurþuna hedef olur baharlarý...

Iþýklar siyaha boyanýrken gün batýmýnla,
Gölgelere saklanýr tüm eþyanýn gizemi.
Sessizliðin içinde sesler uyanýr akþamla,
Þafak vaktine kadar uzar yalnýz nöbeti...


Yýldýzlar damlarken kiremitlerin üstüne,
Ezan sesleri yankýlanýr gökyüzünün evinde.
Ýlahi çaðrýnýn yankýsý duyulur secdelerde,
Nurdan meþaleler yanar dualý yüreklerde...

Sosyal Medyada Paylaşın: