Gönül sevmiþse bir kez, dinlemez ferman severken,
Hüzün dert gelse aldýrmaz, sever bol, bol gönülden.
Sever ömrünce, kaçmaz sevgiden, ferman da gelse,
Hüzün dert verse kaçmaz sevgisinden yar severken.
Hazan vaktin ’ de solsun fayda etmez, aþk_ý bitmez,
Sever aþk_ ýyla, vaz geçmez severken aþk denenden.
Gönüldür sevmeden korkmaz hüzün dert verse aþký,
Yanýp kül olsa ! vaz geçmez seven yar, sevdiðinden.
Neden bilmem yalan olmuþ, güzel âþklar duyulmaz,
Duyardýk eskiden, bir Lêyla ! bir mecnun çocukken,
Þu Yüksel der ki, bitmiþ eski âþklar ! dert’ li gençler,
Yemek aþ düþlemekten ! aþk_ý bilmez hiç, yaþarken.
( mefâ’îün, mefâ’îlün, mefâ’îlün, fa’ûlün )
A.Yüksel Þanlý er
21 Ocak 2010-01-21
Antalya.