düşlediklerim

istediðim bu deðil aslýnda!
Sana bir þiir armaðan etmek deðil elbette...
Bir iki satýr güneþten aydan bahsetmek deðil niyetim,
Sana seni anlatmanýn manasý var mý?
ben sana güneþ desem,ay desem;
sen hiç pencereme gelmesen,
benim seni beklememin bir faydasý var mý?

istediðim bu deðil,hayýr!
sana süslü sözler býrakmak deðil giderken elbette...
Çünkü kimi zaman gitmek gerekir uzaklara,
özlenmeyi bilmek gerekir,özlemeyi bilmek.
çok þey gerekir bir sevdayý ayakta tutabilmek için;
korkmamak örneðin...
dur!
bir þey söyleme lütfen.
amacým seni üzmek deðil;
sen gözyaþlarý içinde boðulurken,
nefes almamýn imkaný var mý?

istediðim bu deðil,adým gibi eminim!
çizdiðim tüm mutluluklarda seni koydum ben baþ köþeye...
çok zaman geldi boyam bitti,
siyah beyaz dünyalar karaladým gönül tahtama,
dersleri boþ geçerken yüreðimin sýnýfýnda;
senin sesin doldururdu sýralarýmý...
olmasan da sen yaratýrdým ben kendime;
kanatýrdým llerimi,kendi ellerimle.
Bilirdim sen akardýn içimden,
yalnýzlýðýmý paylaþýrdýn...
ama söyledim ya;
istediðim bu deðil elbette!
ben ellerini býrakmak için tutmadým ki,
en büyük tepelerin yamacýndan geçerken korkayým.
ben bir hýrkayým sýrtýna sarýlmýþ,
yük olmak için deðil,yük almak için ancak.
istediðim bir tek sensin ey sevdiðim,
sevdiðin bir kitabýn son sayfalarý gibi bitmek deðil...
yoksa okumanýn bir deðeri var mý?

düþlediðim bu deðil benim;
yataðýn bir ucunda hiç dolmayacak bir boþluk...


Sosyal Medyada Paylaşın: