Yaradýlýþ anýnda hak ile hak olan ruh
Ruhun Allah’ýný aradýðý bir çýrpýnýþla aradým seni
Yalnýz kalbe niyetle baðlandým
Kalbimde bir yer aralandý
Küt küt!
Sarý bir filiz müjdesi canlandý
Kendi içinde sevda bahçesi
Mercan rengi safran sarýsý lavanta mavisi çiçekleri
Çok yaldýzlý bulutlardan birini üstüme çektim
Gözlerinde cevheri tükenmeyen sergüzeþtler
Ýçinde kayboluyorum uçsuz bucaksýz meçhul bir diyar
Ýkbalin davetiyle kasýrga yol gösteriyor
Bizim olmayan bir kýyamete
Ýki ayrý rüzgârda birlikte çýrpýndýk
Nefesinde sevgiyi ölçtüm
Aþký zýkkýmlanmýþtým çoktan
O ilâhî aþkýn uzun patikalarýnda
Karþýlaþýlan güçlükleri aþtýk
Henüz sararmamýþ
Bir son bahar gibi savrulduk
Gelen ahenk aþkýn küllerini uçurdu
Tütünvari bir nefeslik kayboldu
Kan rengi sesiyle karýþtý
Seviþmiþcesine
Gök taþý yangýn mavisi veya alevden
Üst üste bir baþka yýldýzlardan nakýþlar
Beni yaradan
Seni benim için yarattý, savrul çýlgýn kollarý
Aþkýn potasýnda piþtim
Ruhumu bin türlü kirinden arýttý
Gözlerimin yokladýðý
Sen hiçbir yerde yoksun
Nefes kesici aþktan umudun mu kestin?
Ben seni gizli sevdim ey aþk!
Kýyamette bitip öfkede tükenmez savaþýmsýz
Kutsal maþuk
Gönlümü yaktýkça aþkýn itibar kazandý
Öyleyse aþkýna iltifatýný et
Doðmamýþ güneþe asýlmýþ acýlar
Ya biz böyle acýsýz
Nasýl yaþarýz?
Mavisi silindi gökyüzünün
Zindan karanlýk, son kýyamet
Bütün burçlar savruldu
Taze kuþluk güneþi vurmamýþtý henüz üstüne
Günahlar aydýnlýkla yýkandý
Doðmamýþ kýza koy adýmý
Hürlüðün tek ümidi iffetli sevgi
Aþk dua eder sevgi zikirde
Ýmansýz aþkýn ayini nerde?
Dedi ki, yok yok
Henüz taþýnmamýþ
Kiracý arafta!
Güz sabahý buðusunda
Aþkýn bütün sazlarý
Sevginin veda þarkýsýný söylemeye hazýrken
Dinsiz aþkýn avazý!
O ahenkli bir cümbüþ ki
Hangi tene girdiðini duyarsýn
Tadým býraktýðým o hazine dudaklar
Neylerden üflediði ayrýlýk bestesiydi
Neyin rüzgârýnda sev ve azap çek
Bütün kýyametimle sana taþýndým
Kendi kendine uðurlayamazsýn beni
Sonsuz bir kýyamete
Son bir çýrpýnýþ sakatlandý bir kanat
Sökülmüþ ruhtan vicdanýn sesi
Gizli nabýzlarla atýyordu nere kayboldu týnýsý
Uzaktan ya da içimde kadim bir seda
Hangi kiþi beni gür sesiyle çaðýrýr?
Hücremde ki tek soluk
Gözbebekleri ifþa pimini çekti
Göðüsteki sevdasý bir güneþin mihrabý
Düþümden men edemedim seni
Rüyalarýmda ruhum senin derinde
Kendi çýplaklýðýna aðlýyor
Bir katre deðdi dilime
Sustu kelam
Uzakta mýsýn?
Az bak!
Sen say ki
Sevgin masum kalbin çilekeþ
Dokunur mu sana?
Yani sevmedin farz et
Çok rica ediyorum
Her þey düzmece diyelim mi?
Beynimde utanç azapta gibi gýcýrdýyor durmadan
Kulaðýmda gezdi sesinin uðultusu
Güneþin kýzýlýnda can pazarý
Dudaklarý ateþ, hep ayný buðu
Senden dökülenleri topladým
Gecenin tam ortasýnda
Yýldýzlar gergefte seviþmeye baþladý
Sýzdýrýlmýþ aþk ömürdü beni bitirdi
Dudaklarýmýzda aþkýn dökümü
Kimi yeri unutulmuþ bir güfte gibi
Bir beste kanatlandý bir yerde
Belki maceramýzdan bir þeyler söyler
Hiçbir þey deme yapýþtýn tenime
Suçlu kimdi!
Aþký kýyamette arayan
Edebiyat Defterinde uzunca yazsýn!
Bak yekta kalem yazdý sayfalarca seni
Sordu maþuk! Beni hala seviyormusun?
Elbette, dedim
Ýþte tam þurda
Sok yüreðimi aþk onun adý
Biliyorsun!
Dedi, býrak inadý söz dinle þimdi
Nedir derdin?
Hadi ver bir öpücük
Utanýyorum
Kimseler görmesin
Hâlbuki utananýn oðlu kýzý olmamýþ
Ýþittin mi beni!
Edep, uyur gibi kapat gözlerini
Alâmetifarikasý!
Pekâlâ, ben giderim
Susarým hiç konuþmam
Hoþça kal bile demem
Dönmem asla dediðimden
Atlarým büyük denizlere
Kýyýda nöbetçi sen olmak þartýyla
Bana at kalbini!
Sende at kendini
Ayný sahile çarpan dalgalara
Kýyamet orda kopacak!
Hazýr deðil kýyamet bu densiz aþklara
KAYIP YALDIZ
Resim: KAYIP YALDIZ