Uçsuz bir bozkýr içim, yanýyorum o biçim !
Kaybederek dönüyor, gönderdiðim, son elçim.
Bur da her þey bambaþka, seraptan su içilir,
Ya bir kara trenle, ya kýsrakla geçilir.
Ok atýmý deðildir, sanma, hiçbir mesafe,
Rýza göstereceksin, kederle gelen keyfe.
Devleri öldürdüler ve diz çöktü develer,
Zamana direniyor bacalý, kerpiç evler...
Hala vadilerimde, aç geziyor karanlýk,
Ýnsanla, cin kol kola, bu yüzden kalabalýk.
Türbedarlar, umutsuz bir bekleyiþ içinde,
Yükünü yýkar zaman, ya Maçin’de, ya Çin’de.
Her nefeste yangýn var, bak dört yaným Kerbela !
Belayý aþk edindik, giyindik Kalubela...
Derin kuyular açtýk, neft çýkar, söyler Nef’i,
Her þey baþ döndürücü, zenneler, çalar tef’i !
Nesimi’yle birlikte, yüzdüler derimizi,
Þimdi de yüzüyorlar, görsen ciðerimizi...
Divane de deðilim, çaldýlar aþk atýmý,
Þimdi takas ederler, neft ile hayatýmý...
Anýlýrken adýmýz, pazarda, panayýrda,
Çektiðimiz acýlar, kapanýr beyaz karda...
Bir kardelen gibiyim, ürkek, titrek bir peri,
Derin karanlýklarda, yakarlar diri diri...
Her þey ayan beyandýr, bur da saklanýlamaz,
Allah’a ulaþmýyor ! Kýldýðým onca namaz...
Nedir yüz görümlüðüm , kaç asýr sürer gerdek ,
Bir gün çatlar mý acep, "Bozkýrdaki çekirdek" ?
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.