Ýltica ediyorum, sarý denizlerime ,
Baktýn da, anlamadýn, bir ömür gözlerime...
Bu aþka mý yanayým, yanayým yoksa derde ?
Aþka müptela oldum, ben, bu ince kederde.
Baþýmý bir kez olsun, koysaydým dizlerine ,
Caným çýksaydý öyle, bakarken gözlerine...
Deniz de aramazdým, dolaþmazdým daðlarý,
Yaþardým gözlerinde, gelip geçen çaðlarý...
Olmazdý bizden önce, ne Ferhat, ne de Þirin ,
Bakmasýný bilseydi, o esrarlý gözlerin.
Kimse anmazdý sanmam, Kerem’i ve Aslý’yý,
Sevda ýrmaklarýna, düþerken kýyý kýyý...
Kalubela’da belki, düþmüþtüler kaydýný ;
Bu yüzden kundaklar da, sayýkladým adýný...
Yaðan kýrkikindiler, sendin bütün ninniler ,
Seni sayýkladýlar, taç giyen tüm gelinler...
Kelebek kanadýndan, hafif gelirken yükün,
Herkes maval okudu, kalan tek, senin öykün.
Daðýldý yumaðýmýz, bu yüzden hep aðladýk,
Nedense son düðümü, asla baðlayamadýk.
Koþtuk bir hayal gibi, ardýndan bir yumaðýn,
Kalýrken yamacýnda, aþýlamaz bir daðýn.
Ayazý sert vuruyor, güneþleri yakýcý !
Yoktur sýðýnacaðým, ne gülü, ne aðacý...
Her akþam gün batýmý, bir dilek diliyorum ,
Sen diye, gece, gündüz, daðlara meliyorum...
Kaybetmeden aklýmý, teslim ol gözlerime ;
Seni de götüreyim, sarý denizlerime...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.