git demedim ki !
Vakitlerden bir kýþ günü…
Soðuk ve ýslak sokaklar ardý bomboþ hülyalar.
Sabahýn içinde bir ýþýk dolup taþtýrýyordu da beni.
Sert ve acýmasýzdý o esen soðuk rüzgar.
Ellerim bile üþüyordu,
Gözlerim sonbaharýn ilk baharýnda gibiydi.
Coþkusuydu gördüklerimin zevkinde.
Kavrulan çölün adeta soðuk bir vaveylasýydý.
Ezikti , baharý özlüyordu yaný baþýnda , deniz de ben misali
Ýkimizde seviyorduk
O, baharýn çaðlayan ateþini
Ben ise kendi kývýrcýðýmý,
Kendi kelebeðimi özlemiþtim.
Saðanak yaðan bir kar misali kokusu da özledim…
Giderken bile o melül ceylan bakýþý…
Açarken içimde bir çiçek gibi sarmayý da o kadar çok mu özledim.
Ellerim boþ kaldý.
Kimi zaman üþüdü
Kimi zaman sessizlik acý oldu içime hiç sýðmadý.
Sýðdýramadým o küçücük içime ,
Daðlara verdim , daðlar aðladý halime.
Bulutlar elele verip yaðan þarkýmýzý söyledi.
Hayat durmadan yordu beni.
Ben onu
O beni…
Hiçte pes etmedik
Taki sen…
Bitince kalbimden
Yüreðim yarýldý savruldu soðuk hýçkýrýklarla
Kanayýp kusmak istedi….
Hiç istemediði kadar…………
Yesil:::::::güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.