Sokak lambalarý hýzlý adýmlarla geçip gitti önümden
Bir bilinmeze yol alýyorduk, aklýmdaki sorularla ben
Hangi istasyonda duracaktý sancýlarýmýz
Hangi rýhtým intiharýmýza sahne olacaktý
Ve kalmýþ mýydý koylarýna sýðýnacak emin bir liman…
Oysa dün;
Ne güzellikler yaþanmýþtý bu gezegenden geçerken
Yarýnýn neler getireceði nasýl bilinirdi ki þimdiden
Badem aðaçlarý yine açmýþ çiçeklerini erkenden
Bir gün güneþ görmekle yetindi sonunu hiç düþünmeden…
Þimal yýldýzýmýydý el sallayan gökyüzünden
Sen neredesin, bak en kötü hallerimdeyim yine ben
Bu uyku hali de neyin nesi, nedir böylesine baþýmý döndüren
Belki de fýrtýnalardan arta kalan bir yürekti
Tutunamayýp dallarýna yüzüstü yere düþen, ellerin ellerimdeyken…
Buz tuttu ellerim, ellerinsiz çok üþüyorum
Ayaða kalkmaya çalýþtýkça hýzla yere düþüyorum
Nedir bu kalabalýk, neden toplanmýþ bu insanlar
Bu örtüyü örten kim üzerime, burasý neden bu denli dar
Tabutta taþýnan ben miyim, yoksa tanýmadýðým bir baþkasý mý var…
Hatice AK/19.01.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.