ölümüne uzanan bir sevda yolunda yüreðe yazýlan umut denizine
ölüm düþ üþümesi
sesin sýyrýlmasý bedenden
dalda sallanan bir elmanýn
düþmesi gibi topraða
tohumun aðýr basmasý
Havva’dan bu yana
yasaktý aþk
aþk
yüreðin kök salmasý umuda
sen buna
masal diyorsun aslýnda
ruhu kandýrmanýn dili geçmiþ zamaný
aþk gölge oyunu bana kalýrsa
sana kalýrsa ben
bir ýþýðým gelecekten
gölgenin duvara vurduðunda anlýyorsun bunu
bir hayale sýðýnýyorsun küle dönerken
birileri baþ ucunda zar atýyor durmadan
varlýðýnla yokluðun arasýnda
volta atýyor zaman
aþkla çiftleþtir gözlerini
ömrümün sýðýnaklarýna sýðýn
bir tetik düþür yýlanlarýn kovuðuna
umuda dadanmasýn hiç bir yarasa
de çek göðsünün iplerini
göðüslerin siper olsun acýlara
sen ki aþksýn
tinimin deprem sarsýntýsýnda
bahar için hazýrlanmýþ bir papatya
de çek git daðlara
tüfek çat
avlama keklikleri
kýzgýn güneþi kucakla
buralarý yakýþmýyor sana
seviþirken gölgemi kuþat
ne sende
ne ölümde kabahat
gölge oyununda saklanýr
Karagöz’den Hacivat
sen ne dersen de
tek hakikat
aþk
Ýsa Ýnan
on dokuz ocak iki bin on