I.
gül yapraðýna asýlmýþ þehrin
akdeniz’e meyleden yazgýsýnda mühürlenmiþti sözün.
ve cennete açýlan gülüþünde utanmýþtý güneþ.
hatýrlarsan
azat ettiðin kaçaklýðýnda baþlamýþtým ilk
çok ucuza eskitilen onca yýlý içime çekmeye,
tadýna aþina hasretle
ismini dudaklarýmda söndürmeye …
gözlerine býrakmýþtým
piþmanlýðýndan yaðmayan bulutu,
itinayla korunan ayrýlýktan doðma umudu…
kalamazdým.
imza karþýlýðý borçlanmýþ yalnýzlýðým vardý.
ve aþkým,
tutulmayan sözler mezarlýðýndaydý.
II.
tanýdýk bir kor býrakýyorsun þimdi avuçlarýma.
üstünde nefesin …
ve biliyorum
saklasam, bir düþ yazar ellerim.
yaksam
döküldüðü yanlýþ denizden döner nehrim…
ocak-2010 / Ýstanbul