aynaya bakan bir tarih düþtü yüzümden nazlanýrcasýna
geliþsiz gidiþlerin çýplaklýðýný kuþandý yüreðim
baharda yeþiller fýsýldaþýrken kimler emzirir ki hüznümü
zaman sakla yanaklarýnda gülücüklerimi
ansýzýn rüzgar gelip çalmasýn kapýný
nadasýna býraktýklarým
benim son nimetlerim
bir vakit
kullanýlmýþ fotoðraflarla savruldu kýrmýzý düþler
korkular vardý çocukluðumun ellerinde
ve soluðumda seni sevmek
aklýmý boðdu sabahlara eklenen bu hesapsýz yaðmurlar
oysa iz deðmemiþ köþelerde kendimi arýyorken
uyuyan sancý dirildi yoluma simsiyah
büyüdükçe ne çok þey birikiyor avuçlarýma
hepsi de darmadaðýn
cennet ve cehennem arasý deðiþiyor rengi güllerin
sessiz acýlar eþeledikçe topraðý
ah...
nereye dokunsam kurcalýyor geçmiþ beni
bir de güneþe deðsem kýrýlmasa ellerim
yýðýlmasa cesed gibi üzerime
yangýnýmdan arta kalan denizlerim
hep kýyýlara vuruyor sular beni
kaç kez öldüðümü unuttum
dilsiz çýðlýklarým
sen
anýlarýmý maskeleyen saf sýzý
kimbilir hangi maviyi tutarken yalnýzlýðýn
yüreðinle dönüp dolaþtýn
ve durdun karanlýðýnla
beyaz sokaðýmda
gözlerin suçlu
gözlerin kançanaðý senin
sýrtýnda soðuk ve mor gecelerle
beynimi taþladýn
damarlarým þýmardýkça olur olmaz her sebepten
cinnet geçirdim
dað gibisin içimde
bu yüzden yitirdim koynumda adreslerimi
hadi bir þaþkýnlýðýna geleyim
düþür beni aðzýndan
koybolayým
farkýnda mýsýn
tarihler önce kin
sonra kan kusuyor saatlere
her baktýðýmda aynaya öldüðümü sanýyorsun