Sensizlikten Ölüm Kadar Korkuyorum...
......
Hala arka sokaklar arasýnda sýkýþýp kalýyorsun düþlerimde
Ufuk çizgisi kadar incecik kalýyorsun
Bakýþlarýmýn kýsýðý kadar...
Çok da derindir gözlerimden düþen bilirsin
Kendimi bile boðacak kadar engin
Aslýnda bilmedin hiç
Bilemeyeceksinde...
Ayak izlerini taþýyorum
Ben hala o kýsýk gözlerimde
Senden sonra tanýdýðým her ten bir baþka zehir terliyor
Ve daha bir çok kez zehrin tadýna bakacaðým yeniden
Her seferinde biraz daha çalýyorum ömrümden
Biraz daha ölüyorum
Biraz daha gömülüyorum diz boyu balçýk günahlara
Biliyorum!...
Bile bile sürüklüyor beni bilinmezliklere sana olan öfkem
Isýndýðým her nefeste seni üþüdüm
Sýðýndýðým tüm gözlerin limanýnda seni boðuldum
Bütün ayrýlýklarýn ardýndan senli hayalleri ateþe veriyorum
Kandýrýr oldum kendimi bile senden sonra
Tanýdýðým her bedende hala seni aldatýyorum...
Gidiþine hasretler ekiyorsun
Oysa hiç bu kadar acýyý hasat etmemiþtim yokluðunda
Ve seni Allah’a hiç bu kadar emanet etmemiþtim çaresizce
Çok hazýrlýksýzdým bilmezsin çok...
Hiç bu kadar cinnetle boðuþmamýþtým geceli gündüzlü
Ben ilk kez sensiz kalýyorum böylesine
Oysa;
Oysa þah damarýma oturmuþ dar aðacýydý sensizlik
Nefes alýp veriþime inat düðümleniyorken boðazýmda
Gözlerimin namlusuna merhamet sürüyorum
Halbu ki ölümden korkmazdým hiç
Þimdi gidiyorsun ya!
Ben ölmekten de çok korkuyorum...
En az karanlýktan kortuðum kadar
Þimdi gidiyorsun ya!
Ölümü varlýðýn kadar istiyorum
Oysa
Sensizlikten ölüm kadar korkuyorum...
Ezgin KILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.