Yokluğun Buz Gibi

Yokluðun;

Kör bir býçak gibiydi,
Doðrardý yüreðimi,
Acýtarak derin…

Derin soluklarla,
Bölerdi düþüncelerimi.

Saçlarýmý kendim okþarken,
Ellerimi gezdirirken dudaklarýmda,
Aynadaki aksimde kendi gözlerimi,
görürken gözlerimde…

Düþlerken seni…

kaplamýþken tüm benliðimi
tek tek hücrelerimi
varlýðýn…
Nasýl derdim ki yalnýzým
Yokluðun buz gibiydi ah…
Keserdi ellerimi,
Üþürdüm…
üþürdüm,
Hayaline sarýlýrdým.
…




Sosyal Medyada Paylaşın: