DÜÞ…Düþtüm yine.. Umarsýzca çýrpýnýyorum Koyu lacivert mor karanlýk, dipsiz bir kuyuda, Þahmaran diyarýnda, maðarada, Akrep, çýyan ve yýlanlarýn arasýnda. Hepsi Onun öcünü alýyor adeta. Düþtüm yine!... Ruhum acýyor, ruhum! Kalk yerinden ellerini uzat bana! ve çýkar beni aydýnlýða, yanýna… En coþkulu hallerinle!…
Hadi tut ellerimden! Sonsuzluðun sonunu kucaklamak için, Kaldýrýrken ellerini havaya, Savur beni de yukarýya!… Taa Ay’a… Mecalsiz kalayým veda edip de, Mendil sallayýp giderken sana…
Þimþekler savuran bulutlarla, Okyanuslarýn üzerinde uçarken ben; Sen orda yavaþ beste bir þarký söyle, -yükseltme sesini, duyarým ben - Ben uyuyup kalayým burada; Ay’da Ýki ucuna kurulmuþ salýncakta…
Bedenim tatlý- derin uykudayken, usulca kalkýp gitseydim kumsallara. Biraz tatlý huzur topladýktan sonra, Yüzseydim Mutluluk denizinde. Rüzgâr olup bulutlarla yarýþtýktan sonra, Ay’a Yaðmur olup yaðsaydým, Gökkuþaðý körfezini gezmeden önce.
Sonra Kevser’i avuçlayýp içerken, Ay beni taþýsaydý bir gümüþ araba gibi, Uçursaydý önce Venüs’e, sonra merih’e. Oraya kadar gitmiþken, Yemyeþil aðaçlar ekseydim kýzýl gezegen marsa, Belki oksijen olur orada, hava olur Kim bilir, belki su olur yaðar diye… Sonra… Jüpiter’e þöyle bir uðrasaydým, Heybetini görmek, hatýrýný sormak için. Þahane satürn’ün etrafýnda, Peyk olup üç tur attýktan sonra, Yýldýzlarýn arasýndan geri dönüp, gelseydim… Ay evine… Ay arabayý býraksaydým yerine. Sen Aylanýn güzelliðini seyrederken. Ruhum buluþsaydý bedenimle.
Sonra… uyanmadan önce hayallerimden; Fýrtýnalarý kötülere gönderseydim,
Ardýndan kar tanesi hafifliðinde Bereketi taþýsaydým olduðun yere.
Uyanýnca… en yüksek daðýn tepesinden, selâm uçursaydým yine sana. Kimse görmesin diye göz yaþlarýmý, Yürüsem gitseydim sonra, Ay’ýn karanlýk yüzüne doðru, Bunalýmlar denizinden ileriye… Sen ise; hâlâ benim için, Çisil çisil yaðan Yaðmuru seyrederken, “Ýstersen yum gözlerini Týpký düþünür gibi” Yüzünde birer damla gözyaþý, Dudaklarýnda buruk bir þarký, En…hüzünlüsünden… En…içlisinden… en…duygu…
Hadi tut ellerimden! Kaldýrýrken ellerini havaya, Sonsuzluðun sonunu kucaklamak için! Savur beni de yukarýya! En coþkulu hallerinle!…
Þubat-2007- Birsen Erkân
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bircangule Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.