Ümitle Bekliyoruz

Geri kalmýþlýðýn ýzdýrabýný nice yýldýr çekiyoruz.
Gönlümüzde yeþerterek geleceðimizi,
Mazinin etkisinde kalan özleyiþi,
Medeniyetten bize de düþecek, bekleyiþi
Hayallerimizi katýk yaptýk, yoksullukla paylaþýyoruz.

Yaþamak zorunda býrakýlan bir hayattan,
Demokrasi uðruna birbirimizi kýrmaktan,
Özgürlük adýna; her deðeri karalamaktan,
Ruh doðudan, yaþayýþ ise Batý’dan,
Ne tarafa gitmeliyiz, kolayca kestiremiyoruz.

Sen karýþma biz hallederiz dediler
Hayat diye; bir mezarlýk gösterdiler,
Ha bugün, ha yarýn, az kaldý diyen siyasiler,
Ümitlerimi deneye deneye yediler,
Endiþeyi gönlümüzden bir türlü silemiyoruz.

Saðýma soruyorum; ümit var mý?
Soluma soruyorum; yaþadýðým kâr mý?
Merkezde oturanlar; planýnýz var mý?
Kýzýyorlar, sorup durma, yerin dar mý?
Bir alamettir, acaba nereye gidiyoruz?

Tanzimat’tan beri giydirilmek istenen elbise,
Kaçýrma fýrsatý; koy sepete þayet sebilse,
Bir kolu kýsa, bir paçasý bol; belki benim deðilse,
Bedenim içindeyken hiç olmazsa, dikilse,
Bir oyana, bir buyana, sanki sirkte oynuyoruz.

Sanmayýn ümitsizlikten kararmýþ gözlerimiz,
Sanmayýn özgürlükten bükülmüþ belimiz,
Sýra gelse konuþacak dilimiz,
Haykýracaðýz cihana, duyulacak sesimiz,
Tükenmekte olan bir sabrýn son demini yaþýyoruz.

Ýnsanlarý iki gruba ayýrmýþlar; konuyu bilenler,
Biri ‘keþke’, diðeri ‘iyi ki yaptým’ diyenler,
Öðrensinler diye Batý’ya gönderilenler,
Döndüðünde ülkesini beðenmeyenler,
Mayýnlý mayýnsýz demeden insafsýzca satýyoruz.

Kýrmadan kimseyi, sözümüzü dikkatli kuruyoruz,
Ýstediðim hayatý yaþayacak mýyým? Basitçe soruyoruz,
Bu ülke, bu vatan hepimizin, bizde kafa yoruyoruz,
Artýk, ilim adamlarýmýza sýra gelsin istiyoruz.
Ha gayret az kaldý! Ümitle bekliyoruz.


Hüseyin PAÞA

Sosyal Medyada Paylaşın: