şark masallarında ölüm
I ve gölgelere uzandý bir coðrafyanýn soluk silueti
örtüldü fikrimize aðýr aðýr perdeler
deðerken tenime bir yabancýnýn illegal eti
nerede koy bildiðim inancýn deðerleri
dilim dinim dünüm hani neredeler
þimdi bir martý kanadýnda dirhem dirhem tükense zaman
eþkali kurþun olan bir þehveti namlusunda kim tutabilir
ýlýk bir kahve fincanýnýn dibinde aksediyorsa talan
deðiþmiþse nehrimin yataðý iklimine doðru
ki olmuþsam bile bile lades
dudaksýz bir çehrenin omzumda býraktýðý rüzgarý kim atabilir
II konuþtuk oradan buradan
batýk kentlerden arta kalan viraneler derledi
baktým
irkildi bir an
alnýnda yüzdürdüðü korsan gemilerden
baktý
su utandý dudaklarým
kývrýmýnda soldurduðu nilüferlerden
yaþamak diledim kulaðýna bin tohum fýsýldayarak
munzur deðdi dudaklarýma çorak hücreleri yararak
bakýþtýk öylece…
ceplerimizde birbirimize yazmadýðýmýz gizli mektuplar vardý
yaktýk bir aþkýn sað yanýný
önce güvercinler havalandý inançsýzlýðýnýn türbesinden
sonra boynuna faþist öpüþler býraktým
III gece mi daha koyu saçlarý mý yoksa
dudaklarý þarapnel gözleri yalým ayazý
ay ýþýðýnda hudutsuz sev(iþ)meler büyüdük
yasak elmalar yedik iblisin ellerinden
çýplaklýðýmýza bürünüp lirik kavgalara yürüdük
tenimize iliþtirdik en kirli beyazý
karardýk...
görüyorsun ya
ýþýklar nasýl da karanlýk
ve buzu çözülmüþ bir kýtanýn haklý mateminde
akýp giden kumsal damlalarý gibiyiz
gölgelere giyinmiþ ýþýklar
teninde siyah beyaz devrimlerden arta kalan anarþist çizgiler
ýþýklar diyorum
teninde elmas gibi parlýyorlar
IV kürt müydü ermeni miydi bilmiyorum
bakýþlarýnda zýlgýt çeken bir çocuðun içli sesi
teninde tütsülenmiþ ucuz parfümün kokusu vardý
boynumu yalarken kumral bir döþün nefesi
hoyrat ellerini kurduðum düþlere kardý
kaç namusu kirletme çabasýydý aþk
ve mesnetsiz bir þehvetin ederi ne kadardý
dilinden aldým zehri, emdim
gün gecenin baðrýna aðýt yürürken
dilimi inadýna bir göçebenin terkisinde yaktým
dudaklarýnda arýnacaðým vaftize bin milat vardý..
V özlemekten geliyorum
dilimde mülteci bir mersiye
þimdi arþ-ý alaya dökülen nehir
ve bir damlaya hapsolmuþ iyot kadar ýssýzým…
tamunun dehlizine demir attým
ardýmda yakýlmýþ kasabalar býraktým
varlýðýna bin yürek saydýðým aþký
ki sýrf kardeþliðinden ödün vermesin diye halklar
kehribar gözlü bir adamla aldattým
aysegulguncan
o c a k i k i b i n o n
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.