Aşk...
Nice yangýnlarda büyüttüðüm sevdalardý,
Geriye savruk düþlere gömülen.
Bir ömür artýðý gibi...
Burasý sevda limanýna döndü
Ne demir alan belli, ne demir atan...
’Radyoda bir þarký;
Ölmedi aþklar... ’ Geceye düþerdi gözler,
Hani kendine yandýðýn zamanlarýn,
Hýçkýrýk eþliðindeki senfonisi
Ne gecelerin arkasý kesilir
Ne sevdalarýn
Biri gider biri gelir
Daha çok tren geçer bu istasyondan.
’Baksana þair ne diyor;
Hiç bitmez aþklar...’ Ve tabloda bir yüz deðiþir
Bir kadýn silinir tuvalden
Sisli bir yüz düþer ardýndan
Göz kapaklarým düþerken
Bir umut çizilir yeniden
Yeni bir yüzdür bu
Alýr seni
Götürür benliðinden...
’Duy iþte aðaçlar ne söyler,rüzgâr eþliðinde;
Bir yangýndýr sevda birinden ötekine ve ölesiye...’ Aþk çiçekse,
Kelebektir insan.
Aldandýðý kokusundan ya da rengini çaldýðý gök kuþaðýndan dolaþýr durur hayat.
Ve aþk bir bahardýr.
Kýþ düþünce araya,
Bir baþka bahara düþer umutlar,
Sevdalar yeþertmek için.
’Zaten ne der hayat okusana;
Aþk hazandan önceki bahardýr gebedir kýþa...’ Ve aþk gökyüzündeki mavidir.
Güneþin rengine bulanýr.
Ta ki geceye yakýn bir zamanda,
Zifir düþer kararýr.
Ama maviye özlemi bitirmez,
Bilirsin mutlaka varýlacak sabaha.
’Ýþte her þey bunu haykýrýr duysana
Aþk içindeki coþkudur ulaþýr elbette yeni bir sabaha’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.