Ve
Başım Dumanlı
Şu yüce dağların başı misâli,
Eksilmez başımdan kar duman benim…
Az bir ışık görsem şaşı misâli,
Karartır ufkumu dert hemen benim…
Yıllar yılı dosta eşe sorarım,
Bir nefesçik huzur neşe ararım.
Lâkin kendimi hep boşa yorarım
Belli ki tâlihim pek yaman benim…
Yoksa çektiklerim işin aslı mı,
Ömür denilen şey çile faslı mı.
Bilmem ki herkes de böyle yaslı mı,
Neden gözüm yaşlı her zaman benim…
Gördüğüm her düşten bir yâre aldım,
Kırıla kırıla bin pâre oldum.
Elem denizinde biçâre kaldım,
Çıkmıyor önüme bir liman benim…
Ermedi neyleyim yollarım düze,
Gelmedi tebessüm bu asık yüze.
Döndü baharlarım sapsarı güze,
Doldu gönül bağım sap saman benim…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.