dili bütün bir insan deðildim derme çatma kelimelerden dokurdum þiirin kilimini baktýkça büyürdü gözlerindeki ýþýk yitirdi karanlýk tendeki rengini
bir gözyaþý yerleþir yanaklarýnýn çukuruna güneþe taþýr bendini bir çift güvercin gibi umut bir Apaçi öfkeyle bastýrýr kinini yaprak kýmýldar içimde dalý bükülür sevincin sen masallardan uzak tut kendini
aþk ayaklanýr içimde düþlerinde binlerce çocuk yaþlanýr ve bir katil günahlarýný asar daraðaçlarýna bir akrep zehrini yelkovana saklar
lâl bir dili kim sarabilir ki yalnýzlýðýndan kan damlýyor tabuttan kan ölümüm karþýsýnda kendini inkar ediyor þeytan
aþk ayaklanýr içimde kendi ýslaklýðýný yaðmur diye giydiriyor kadýn pencereye bulutlarýn arasýndan topraða düþer cemre
ayýn koynunda kývrýlýp yatardý gece gözlerinden binlerce at geçer yüreðinden binlerce þövalye savunmasýz kalýr gülüþün mendilin düþer yere zehir zemberek günler de geçer hava marttan çaldý ayazý yine haydi gir içime üþüme
Ýsa Ýnan
bir yýldýz kurþunlanýrken gecede sekiz ocak iki bin on
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsa inan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.