bu nasýl bir dindir çarmýhlarda inkar edilir Hasreti isa
tehlikeli sularda uyumaz gece korkar karanlýktan sokulur ay ýþýðýna sessizce bir uçurum düþer önce bir düþünce düþününce kendi içine gömülür bir kaç bilge
‘’yanmayý göze alýrsan þair olursun ‘’ dedi ustam
þeytan acý çeker koynunda senin aklýn alfabesiydi gözlerin beden bilincin körelmiþ hali ucu sivri bir kurþun kalem belki belki bir düþ yangýný aklýn ötesi
ýþýðýn olgunlaþma halinde renkler susar þiirin olgunlaþma hainde þair suskun bir ay kuþatýr geceyi
iç yýkýmlarýndan kopartýlmýþ bir gölgeydi zaman evet itiraf ediyorum bu hayatý seviyorum seviyorum çýrýlçýplak bir yürekli kadýný dalýnda kurumuþ inciri güneþte kurutulmuþ bademi de anla sen gerisini
sahip olamadýðým tek þey AKIL diyordu bir delinin günlüðü sahip olamadýðý kendisiydi bunu bilmiyordu
yüreðimin çadýrlarýný söktü Yörükler yaylalardan daðlar boþaltýldý perdesi kapandý günün sesi kýsýldý kavalýn boþ mermi kovanlarýný toplar çocuklar yorgun bir adam sýrtlamýþ geceyi kar kaplamýþ yollarý geçit vermez ki
herkes kendi depremini tetikliyor demek ki
þimdi sonbahar yapraklarý gibi bir çukurda sokuluyoruz birbirimize birimizi alýp götürse rüzgar peþinden bizde sürükleniyoruz en çok da badem çiçekleri
haydi bir geceyi daha koynumda kundakla dudaklarýn kapansýn üzerime soluksuz kalalým ölümse ölüm ben seninle aþka ölümüne varým
kuþlarýn gölgeleri konsun gözlerine bak yaðmura aðzýný dayýyor çocuk daha kapýdan çýkmadan neden ölümle bitiyor her yolculuk
kaþlarýný doðrultup diyor ki usta aþk da bir yokluk iç çekiþmelerden sýyrýlýp uzanýyor içimden bir tomurcuk konuyor saçlarýna saçlarýn ki dalgalar ortasýnda kopan bir fýrtýna
gözlerimdeki ýþýða kendini kaptýrýyor bir kadýn yaþý ha otuz ha kýrka yakýn yakýn diyor yakýn beni en çok da ikili temmuzlarda yakýn Sivas aklansýn önce semaha duran ellerim yansýn
kurþunlanmýþ düþlerden aðýr yaralý dönerdi analar koynunda ay ýþýðýný saklardý bir ýslýk ömrünün künyesini yitirmiþ bir adam gözlerin çoktandýr karartma gecelerinde unutulmuþ bir ýþýk
sesin daðlarýn dilidir gövden kabuðu soyulmuþ bir aðacýn üþümesidir dar bir geçitte pusuyla devrilir öfken artýk hangi güzelin gözyaþýyla düþersin dalýndan bir cuma akþamýna sýðýnýr içindeki suçluluk duygusu
yan çýrak yan belki þair olursun o zaman dedi ustam
þeytanýn iþkence zamanlarýndan üç ocak iki bin on
Ýsa Ýnan
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsa inan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.