Esasen, her aþk, bir gönül savaþýdýr, Ve biten her aþk, ardýnda ölçüsüz bir, enkaz býrakýr.
Belki de her aþk, benzer bir kabulleniþtir aslýnda, tüm savaþlar gibi... Ve her ikisi de, yenilgiye yüzünü, ekþiterek gizler. Artýk tüm hesaplar, eksiyi eþitlerken sýfýra, Ne elde vardýr, Ne de cepte... Tüm savurgan hýrýltýlar, ayrýlýðýn çarkýna güç katar. Bir yandan, duygusal sömürüler, Diðer yanda, en asil anýlara, gün görmemiþ sövgüler...
Oysa! Filvaki hepsinde bir miktar, kuyruk acýsý yatar.
Þimdi... Birer savaþ suçlusu gibi, ezik baksa da gözlerimiz, Bir þekilde arsýzca, masumiyetin boynunu, büker sözlerimiz.
Gel gör ki, bütün zamanlar ona sabit... Vakit mahþer zamanýdýr. Artýk, her ihtimale, beþ var, özü hebaya, Son veriliþ anýdýr.
Kudret... O ki sinede, her daim yemyeþil, bir ümit olmalýdýr. Marifet... Sol yanýmýzda tereddütsüz, Aþka kurulu kalmalýdýr. Hayat... Kan revan düþlerin, yudum yudum þehvete, belendiði andýr.
Ölüm... Sýmsýcak iklimler gibi, bedenlerin, kaderine savrulduðu andýr.
Nihayet... Ölüm ile hayat arasý, bir doz düþ, bir parça Aþk, yangýn sonrasý külse... Ýster çarp, ister böl, koskoca bir ömre bedel, Topu topu, elde kalan zülse...
Ne çare...
Her aþk, bir baþka ilmekte, tekrarý olmayan, yeni bir diriliþtir...
Celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.