Ruh fýrtýnasýndan geçti, huzurda hüznü aradý
Apansýz masun hatýrlayýþtan fýrladý
Kendi içinde toplanmanýn bütün sýrrý
Nefti yeþil ipekten, mor kadifeden
Görkemli giysilerim vardý
Modasý geçmeyen ayrý ayrý
Taþýdým onlarý mükemmel bir aský gibi
Kadýnýmsý
Fedakâr
Vefalý
Anaç
Ýki oðlum birde kýzým oldu, hattatýn elinden çýkma
Lezzetleri anzer balý
Biri daha var
Ruhumu parselledi
Tek kelime mefhum ifratý yoktu
Üretmiyor ondan üreticiler
Sinemde nefretle çizilen tek söz onun deðildir
Huzur kendim için ürettiðim bir masaldý
Hayallerle doldurdum, içinde eridim
Hülyasal hayat beni anlamadý
Sevgiyi ihtiyarlamýþ buldum onu anlayabildim
Evvel bir þahsiyettim
Mustarip oldum
Kendime sadýk bu düzene
Kabul muhafazasýný baþaramadým
Sevmek
Fakat sevmek kâfi deyip
Hâlbuki huzur baþka þeylerde istiyordu bilemedim
Kolalý örtüler, görkemli bir masa
Suraye bardak her þey tas tamam
Evin her bölümü düzenli yoktu hiç bir eksiði
Ýyi bir aþçý, titiz bir dadý, öðretici
Bütün görevler benim mesleðim
Saçlarý daðýlmýþ kanepede sýzan bir kadýn
Anaçlýk tifo mikrobu sardý tüm vücudumu
Benim ürünlerim pürüzsüz
Bencildir anaçlýk
Hayata sunacak bunlar benim eserim
Boylarý küçücük baktýlar yüzüme hep aþaðýdan
Okþadým onlarý hep yorgun
Kaçýncý defa o masun hatýrlayýþ
Zamandan kýrpsaydým
Müze gibi bir evde yaþamasaydýk
Birlikte sinemada film izleseydik
Tenis oynayýp coþsaydýk
Bahar düþünce mevsime
Özgürlüðe uçurtma uçurtsaydýk
Yaþam, hem lezzet, hem güzel
Büyük denizler gibi susar aldatýr
Bazen tabiat kadar haþin acýmaz
Ýç güneþimin sýcaðýnda yarimi erittim
Kendi iç fýrtýnasýyla boðuþmak beyhudeydi
Ömür dediðin ne ki?
Rüya görecek kadar az
Huzurumu, hüznümü sevdim?
Þüpheye düþtüm isyana gittim
Unuttum, kendimde arasaydým bulurdum
Sevgiyle hapsetmeye baþlarsýn sevgiye boðarsýn
Sefalete inersin, ya da kýyýsýz denizlerde kaybolursun
Kendimi bir kabuðun içinde mapus sanýyordum
Zannettim ki o kabuðu kýrarým
Parça parçaya böldüm kendimi
Ýmkânsýzlýðý inkâr ettim
Mefhum huzurun kendisiydi
Huzuru hüznü mazlum gördükçe
Bir gün zalim olursun
Ben huzur insanýyým diyordum
Ama hüzün terbiye edecek beni
Kadýnlarýn en iyi giyimlisi olduðumu sandým
Ben çýplak yaþýyormuþum farkýna yeni vardým
Garip bir son baharda, yaprak yaprak daðýldýlar
Tek tek uðurladým gidenleri
Bu uzvi acý, son raddesine getirerek aðlattý
Iþýklarý kapadým, damlayan yaþlarý karanlýkla sakladým
Cemil dalgalý bir ummanda
Özlem çok uzaklarda
Umut benim yakamda
Kaç mevsim oldu kapýyý içeriden açmayalý
Evde çýt yok
Her þeyi besleyen o hayat suyu benden çekildi
Onlar adeta hayatýn tek vitaminidir
Tanzim edemedim
Mazinin tavsiyesi
Hünerler, el deðiþtirmezse devam etmezler!
Bu terbiye nesillerin hatýrasý
Üstüme atladý ufak bir parçasý
Arsýz izler bakýr tenimde
Evvel geçtikleri yolu seyrettim
Kaybolmuþ vehmi, aynasýnda yalnýzlýðý görebildim
Gördüðüm yüze sordum?
Kendin için ne yaptýn?