Bedel

Güzelim, her þey gibi, bedeli var bedenin,
Bahþedilen nimetin, hakkýný vermelisin.
Bir hesabý var elbet, bizleri var edenin,
Düþünüp, bu gayenin, sýrrýna ermelisin.

Çöktü gönül bahçeme, sarý matemi güzün,
Geceden kalmadý hiç, zerre farký gündüzün.
Sevda denilen rüya, þimdi ruhumda hüzün,
O güzel gözlerinle, halimi görmelisin.

Her zerresi vuslatýn, hayaliyle süslenen,
Benim gibi hasretin hüznü ile yaslanan,
Yalnýzlýk kuraðýnda, gözyaþýmla beslenen,
Sevda çiçeklerimi, elinle dermelisin.

Bilemezsin, bu gönül, nice özler gülmeyi,
Seni ta mahþere dek, sadýk bir yar bilmeyi.
O gül yüzünün süsü, kaderimin ilmeði,
O sarý saçlarýný, göðsüme sermelisin.

Hasretin esir aldý, yýllardýr sabahýmý,
Nazýn daha azdýrdý, þu bahtý siyahýmý.
Gayrý göklere çýkan, feryadýmý ahýmý,
Duyup gönül yarama, bir merhem sürmelisin,

Bilirim, bazýlarý her an her þeyi derler,
Sevenlere dünyayý, hepten zindan ederler.
Baþtan kurutulmalý, yeþermeden kederler,
Aþkýmýza her zaman, kol kanat germelisin.

Söyle, var mý zulmete, sevgiden baþka ilaç?
Bak, her gönül sevgiye, gönlüm gibi nice aç.
Sevginin denizinde, yüzmeli kulaç, kulaç,
Her dem kini, nefreti, fesadý yermelisin.

Derler, geri dönmezmiþ, aþkýn çayýndan geçen,
Baþka derde yanmazmýþ, aþkýn meyinden içen.
Seyri garip gönlüme, tarifsiz hazlar saçan,
O güzel cemalinle, ufkuma girmelisin.

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: