Ne çare gelir ki elden; Sevdiðim! Bunu sana bir türlü söyleyemedim.
Hani an gelirde, Lal olur ya dili insanýn, Anlatamaz derdini boðazýnda düðümlenir kelimeler, Söyleyecekleri yutkunur, öylece susar ya. Ýþte bende, bir türlü sana karþý konuþturamadýðým, Lal olmuþ bir yürekle sevdim seni.
Ansýzýn hayatýma gelip, Yüreðime mýh gibi kazýnmaný sevdim. Sana karþý duygularýmý belli edemesem de, Sana olan içimdeki aþký söyleyemesem de sevdim iþte.
Belki sende beni seversin diye, Umut etmeyi, Ansýzýn çýkar gelirsin diye beklemeyi sevdim. Acý verse de sensiz geçen her an , Bir türlü cesaret edipte seni sevdiðimi söyleyemedim.
Hani seninle karþýlaþtýðýmýz, Sokaðýn köþe baþý , Boynu bükük sokak lambalarýnýn yaný baþý var ya, Hani o an var ya, Hayat durmuþ, Sen baþlamýþtýn bu yürekte. O an; iþte senin hiçbir þeyin olmadýðýmý bile bile sevdim seni. Olurda bir gün her þeyin olabilir miyim umuduyla, O günü gelecek diye beklerken sevdim seni.
Ýþte böyle; Sen bilmesen de, Sen görmesen de, Sevdim seni .
Kim bilir ki ? Senin görmediðin, Ýçimden akan gözyaþlarýný. Ben sana akan yaþlarý, Sen görmeden silebilmeyi sevdim. Ama ne çare gelir ki elden, Bunu da sana söyleyemedim .
Gün bu günmüþ sevdiðim, O günden bu güne, Ýçimde büyüyen sevgin, Alevlendi kalbimde. Topladým bütün cesaretimi dua ile eðdim kalemi, Seni, sensizken sevdiðimi, Aslýnda ben seni deðil de . Senin hep beni sevebilme ihtimalini, Sevdiðimi yazdým mýsralara. Ama ne çare gelir ki elden sana söyleyemedim.
Aslýnda senin hiç haberin olmadan bu þiiri , Hiçbir zaman okuyamayacaðýný bile bile sana yazdým. Kendimi avuturum ne çare gelir ki elden. Ýçimde sönmek bilmeyen ateþin sebebi, Sana söyleyemedim.
Geride býraktýðýn yangýn dolu dakikalarý, Düþünmeden sevdim iþte. Bir asýrlýk çýnarýn, Yapraklarýný acýmadan kuruttuðunu söyleyemedim.