Sallama
Asalet yanarken duru sularda,
Kuyunun dibine taþ düþürmüþüm.
Bak nasýr baðlamýþ boynum yularda,
Bir kalýn ensede ay piþirmiþim.
Birkaç hayta söze dürüp erliði
Kýrýk gönlüm ezber etti darlýðý,
Tenha gözlerine salýp varlýðý,
Cennet bahçesinden gül aþýrmýþým.
Yýkayýp üç suyla güzelliðini,
Musalla taþýna yatýrdým seni,
Bitti dedim. Bitti, terk etti beni,
Ben onu beynimde çok þiþirmiþim.
Suskunmuþum, bilmez, dilim dolanýr,
Caným sancýlanýr, aným bulanýr,
Sesim dudaðýndan aman dilenir,
Dudu dillerinden söz kaþýrmýþým
Ten dediðin nedir can olmayýnca,
Börtü böcek için yem olur anca,
Senin bakýþýný bulamayýnca
Ovada, bayýrda yön þaþýrmýþým.
Mevsim güze döndü, yaprak sarardý,
Baðýn etrafýný öþürcü sardý,
Güller tohumladý, zirve aðardý,
Elma yanaklara son öþürmüþüm.
Velioðlu buymuþ seninde özün,
Aþkýn ateþiyle çözülmüþ sözün,
Gözyaþýn deðdikçe sönüyor közün
Zümrüdü Ankaya kül taþýrmýþým.
Osman Velioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.