VUSLATA YETMEZ ÖMRÜM
Hangi mevsim getirdi seni avuçlarýma
Vasiyetimdir diye aþk yalan yazýyorken
Hilelerle süslenmiþ o sinsi suçlarýna
Ortak mý edeceksin maziyi çiziyorken
Hatýrlar mýsýn bilmem vakitsiz bela gibi
Mazimi dar etmiþtin yaþadýðým yýllara
Senden ayrýldýðým gün sanki kerbela gibi
Parçalandý yüreðim kan sýçradý yollara
Gönlüme savaþ açtým seni unutsun diye
Biçare kaldým her an titriyorken ellerim
Kaç güzele yalvardým beni avutsun diye
Gözlerine bakýnca zehir kustu dillerim
Riyakâr umutlara bel baðladýkça gönlüm
Alçak diye haykýrdým sensiz geçen her an’a
Gözlerimi kapadým kan aðladýkça gönlüm
Kaç ahu zar sýðdýrdým sensiz geçen zamana
Eðer gözlerinde ki, o bakýþ olmasaydý
Yaðladýðým urganý boynuma takardým ben
Yâda aþkýn kor gibi kalbime dolmasaydý
Hiç kimseye acýmaz kendimi yakardým ben
Kadere razý oldum hayýr var diye þerde
Bil ki senle baþladý çilesi bitmez ömrüm
Nasýl olsa hesabý vereceksin mahþerde
Zaten kalmadý vakit vuslata yetmez ömrüm
Muzaffer TEKBIYIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.