Teþekkür etmesini bilmeyenin, Dudaklarý afettir. Nezaket yoktan var edene, Þükretmektir. Nazik bir kelimedir, Bir ummandýr, mutluluða açýlan kapý, Ve bir hacettir.
Sevgiler çaðlar derinliklerinde, Biteviye saygýlar coþar, Hasbi bir tebessüm, Kalbi bir yakýnlýk, Teþekkürün adý, Bir derin þükür makamý, Ve bir nezakettir.
Bir rüya görelim: Gözlerimizi yumalým, Ruhumuzdaki bütün kinleri, Bütün nefretleri, Býrakalým. Düþmanlýklardan arýnýp, Bir ömür uyuyalým. Ve bir gün, Nezaket ülkesinde uyanalým, Bir nesil kadar, Orda yaþayalým. Ýþte o gün göreceksiniz, Nezaket bir gülümseyiþ, Güzel bakýþ ve merhabadýr, Doyumsuz bir letafettir.
Çaðýnda gönül alma, Ta yürekten bir teþekkür, Bir insaniyet, Ve ebedi, Ýyi niyettir.
MUZAFFER TEKBIYIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
samanyolu1234 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.