Hayatýn nefes alma meselesini kör bir kuyunun dibinde býrakýp unutup her gün gibi güneþin doðuþunu uyanýrken sabahýna kuþlarla bir lokma ekmeðin telaþýnda sahibi ruhumuzun salasýný okuttu yollar boþ yüreklerimiz inadýnla dolu ah neymiþ bu sendeki bitmez uyku
yüzümüze çarpan suyun üþüten saflýðýnda bulduðumuz huzur kalk diyordu ayaða durma saf tut manzara kýyamet teþbihinde hata tespihin ucunda yemyeþil gözlerin parmak uçlarýma kadar göz yaþý damarlarýmýn son noktasýna ulaþan dua göremezsin açmaz isen gözlerini
ayaklarýný yere vurdukça yol göz açýp kapamada biten mesafeler kalp açan anlýk nazar günah kapýlarýna kilit dolu dizgin soylu atlarýn gerçek süvarileri son haberin müjdecisi çölden kurtuluþ diyerek çýktý geliyor uyan kaç asýr üç beþ dakikaya sýðdý vaktim var diyorsan ömrün tümden yalan
Ey gece yolcusu kalbinin sesini duymaz mýsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalayna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.