“Demirden pençelerini uzattý karanlýk;
Kuþatmasýna aldýðý yaþamlarý boyadý is’e
Ve damladý topraða binlerce nefes”
Tut kirpiklerinde yýldýzlarý damlamasýn
Toprak üþür sonra.
Ezilir yabancý adýmlarýn altýnda çocuk kokun.
Bir ton bot yýðýný izin namlusu kurutur yýldýzlarýný.
Saçlarý kazýnmýþ bir geleceðin
Dudak aralarýnda titrer korkun.
Savaþýn soðuk kýrbacý keser düþlerini,
Kör kurþunlara yenildikçe umutlar
Aðlar tavanarasý geleceðin
Ve tozu kalkmýþ korkusunu ýslatýr yüreðinin.
Kömür isi yutmuþ gözbebeklerinin karasý,
Sancýlý bakýþlarýnýn esiridir artýk.
Takýlýr savaþýn egosuna gülüþünü sakladýðýn resimler.
Gömersin mutluluðu
Sularsýn çorak umutlarýnýn topraðýný
Gözyaþlarýnla
Savaþ aðlatýr,
Savaþ yakar,
Savaþ büyütür…
Büyür çocukluðun /yaþýndan önce/
Besler korkuyu gözbebeklerin.
Dün
Ufacýk ellerin avucundadýr anneciðinin,
Bugün
Bir deprem yaþanýr küçücük parmaklarýnda
Titrer ...
Gölgelenir
Nasýr tutar güneþin
Sözde barýþa gebe bir zamanýn ihaneti yaþanýr
Küstah toplar dövdükçe topraðý
/ daha dün çiçek kokan /
Bir balyoz gibi sallanýr sarkacý zamanýn
Vurur saatlere
Saatler çocuk yaþýna…
Yalpalanýr bedenin, düþer
Ve
Bir çiçek daha topraðý öper.
“…ve yüreðimdeki sesin týnýsý,
düþer sayfalara eder intizar”
Yasemin ELMAS
2009 / Aralýk