Allah,Allah dedikçe
Vardýk dost meclisine, girdik elmas kapýdan,
Bir dost yer açýp verdi, düz çökmüþ de saðýndan,
Neyzen ney çaldý, her dost Allah, Allah dedikçe,
Gönül âþkýyla sarhoþ olduk, gam aldýk ondan.
Ya Rab dedik aðladýk, neyzen ney-i çalarken,
Geçtik kendimizden bizler, Allah. Allah derken,
Pervane oldu her bir dost, Allah, Allah dedikçe,
Gönül âþkýyla sarhoþ olduk, gam aldýk ondan.
Kul aðlar maðfil çýnlar, Allah, Allah sesinden,
Döner nar düþmüþ dostlar, inleyen ney sesiylen,
Her bir dost huu çeker de, Allah, Allah dedikçe,
Gönül âþkýyla sarhoþ olduk, gam aldýk ondan.
Mest olduk dil aðlarken vardýk en son menzile,
Cur’a, cur ‘a doyduk aþk’a biz, Allah nezdinde,
Her bir gönül ! hoþ oldu, Allah, Allah sözünden,
Gönül âþkýyla yandýk durduk gam aldýk ondan.
A.Yüksel Þanlý er
27 Aralýk 2009-12-27
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.