ANA SEVGİSİ

Ana sevgisi, hani övülmüþ ya Rabbimiz tarafýndan.
Kutsal bilmiþiz, canýmýzý bile esirgemeyiz anamýzdan.
Lakin ben saklýyorum bu sözleri hep çocuklarýmdan.
Utanýyorum, saklayýp söylemedikleri duygularýndan.

Hissediyorum içlerinden ey baba diye geçirdiklerini.
Biliyoruz hem baba, hem ana olmak istediðini.
Lakin olmuyor be baba, herkeste olan ana sevgisini,
Biz yaþamadýk, nerden buldun bu yaratýk gibisini.

Varken bile ne sevgisi oldu bize ne de þefkati.
Ne doyasýya sarýldý, ne de yastýk oldu dizi.
Hep baðýrdý, haykýrdý komþulara gitti sesi.
Hele sabahlarý okula gidiþimiz, it gibi parçaladý bizi

Sanki yüzüme bakýp diyorlar bu nasýl hayat baba.
Neden bulamadýn insan gibi bir kadýn dünyada.
Diyemiyorum çocuklar, bende soruyorum Yaradan’a.
Diliyorum Rabbimden o sevgi, nasip olsun çocuklarýna.

28.09.2008/Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: