her gidiþe atýlan ayaðým sever damarýndan kesik can kaybediyor dönüþler sesime talan vuran haydutlar var atlarý þiir onlarýn çocuk binicileri þarký söyleyip ýslýk çalarlar arkalarýndan bakarým hüzün ustasýyým gülüþ acemisi güneþe sýrtýný dönen, iç yolu kýrýk bir yol kenarý sýrtýmdaki bilmecemde soðuyor kahramanlarým
ceketimi otogarlara asýyorum yolcularý ürperten rüzgarým hayli zamandýr otobüsün yorgun yanýnda uyuyorum nice yolculuktur mavi terdir yüzümü yasladýðým büyük sözlerimi söylediðim magmayý avuçlarýndan öptüðüm o yerde þimdi boðazým yanýyor kardan bir atký sarýyorum boynuma sesim üþüsün
göz kapaklarýmda terk edilmiþ yüz izleri otobüs camlarý sandýk olmuþ gitmelerin sisine çürüyen ciðerleri var otobüs perdelerinin günlerdir sararýyor yol kenarlarýný süpürmekten akþam güneþi alnýmda çürüyor günlerdir
geçtiðim köy mezarlýklarýný sayýyorum bana yer yok bilesin ben her kentin otogarýnda sana sarýlýrken görüyorlar yazlýk sinemalarý dolduran sararmýþ yapraðým ben bin bir renkte geçen bir mevsim adýymýþ kendimi kurban ettiðim çöplüðünde ölmek için gidilmedik kentler arýyorum kulaðýmda uðurlamalar var üç kat kefenli çocuk tarafýmý ýsýtmýyorum ýsýtmýyorum inatla insan yeterince üþüdüðünde kendi masalýný da vururmuþ takvimlerden biliyorum ama yetmiyor bilgelik bir ömrü yeniden yeþertmeye
K.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
pastav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.