Ýçindeki ölüm hevesini salarken üzerime, Senin için ölmüþlüðümden kime ne.. Varsýn yaksýn içimi bu aþkýn sancýsý, Varsýn yanan ben olayým yakan sen oldukca.. Kendimi arayayým içindeki karanlýk kuytularda, Her köþede bir hayal kýrýklýðý bekler bilirim.. Titrek adýmlarla yürürüm kuytu kaldýrýmlarýnda.. Bilki sana gelmek içindir aslýnda.. Ve bilki adýný sayýklarým attýðým her adýmda...
Ben ki; seni gözbebeklerime iþlemiþim nakýþ nakýþ… Aðlasamda silinmiyor… Ve aðladýkca akýyor damlalar utanarak… Hapsolmuþ gözlerim sensizliðe… Tanrým… Bu nasýl acý… Dinmiyor yüreðimdeki derin sancý… Gözler neye yarar O yokken bu kahrolasý eller neye…
KISMET DEMÝRDÖKEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
kismetde Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.