Susuyordu o gün. Hiç konuþmuyordu gecenin sessizliðiyle. Kuruyan dudaklarý ýslanýyordu gözlerinden akan yaþlarla. Aðlýyordu…hýçkýra hýçkýra. Onun suskunluðunda buldum terkedilmiþ viran þehrin hüznünü.
Konuþ dedim anlat… Anlatsa belki roman olur. Önünde göz yaþlarýndan dolup taþan kara nehir. Ne ayýn þavký ulaþýr bu karanlýða, Ne hýçkýrýklarý birer kelimeye dönüþür titreyen dudaklarýnda!
Kýsmet Demirdöken
Sosyal Medyada Paylaşın:
kismetde Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.