Yorgun Hayat

Bakýþlarý;morgdaki bir cesetin ölmeden önceki son çýðlýðý gibiydi…
Titrek,ürkek,zavallý ve çaresiz.
Sonu gelmeyen muson yaðmurlarý varya,boþanýyordu gözlerinden.
Çýksa aðzýndan kelimeler…inci gibi,
Dizilecek önüme peþisýra.
Oysaki o sadece bakýyordu…
Titrek,ürkek zavallý ve çaresizce.
Hayatýn acýmasýzlýðýna karþý yapabileceði hiçbirþeyi yoktu.
Korkuyla burun buruna yaþamasý kaderimiydi bilinez.
Bembeyaz duvarlar üzerine geliyormuþ gibi korkarak bakýyordu insanlara,
Ürkerek…
Güzelliðinden hiçbirþey kaybetmemiþti.
Güzeldi.
Beline kadar uzun saçlarý,beyazdý…
Ölüm kadar beyazdý yüzü.
Mavi gözler ve viþne yarýðý dudaklar…
Ýnce uzun parmaklarý…
Her gün ölüme yollardý onu babasý…
Mahallenin en güzel kýzý…
Dayanamadý…Kaçtý…
Her þeyden…
Hayatýn acýmasýz yüzüne tokat attý.
Kaçtý…Geleceðine,hayallerine.
9 haziran 1969…evlendi.
Mutluluktu hedefi… tam onikiden isabetledi.
Zavallý yaralý kalbi…
Hiç tutarmý kocasý ilk aþkýnýn yerini.
Yoruldu sonunda…hayatý yormuþtu onu.
Hayat onun önüne hep uçurum çýkarmýþtý.
Ama o her þeye raðmen yeni hayata yelken açmýþtý,
Bir kýzý birde oðlu.
Kýzýna ‘sen benim yüzüme gülmeyen hayata inat tek gülen hayatýmsýn’diyerek adýný HAYAT koydu.kýzý ona hep güldü.
Oðlunun adýný UMUT koydu…Çünkü zor anlarýnda hep umut ederdi.
Dedim ya her þeye raðmen yorgundu kalbi.
9 aðustos 1985.bir damla yaþ düþtü gözünden…
Ayrýldý ruhu yorgun bedeninden.
Kýsmet Demirdöken...

Sosyal Medyada Paylaşın: